Een heftig weekend achter de rug...

Hier ben ik weer.....

ja.... zoals ik al eerder gezegd heb , het is hier af en toe ook wel moeilijk. Moeilijk omdat je zoveel ellende en onrecht ziet. Zoveel dingen die je graag anders zou willen, maar die je niet 1,2,3 kunt veranderen...

Als eerste het volgende nieuws..... Mijn meiske is weg! Weg? Ja ze is naar huis. Haar ouders hebben haar vrijdagochtend van de een op de andere dag opgehaald. Nou zou dit heel goed kunnen zijn wanneer ze van haar hielden en haar op kwamen halen omdat ze haar zo miste! Maar helaas is dat , hoogst waarschijnlijk, niet het geval! Wat ik tot nu toe begrepen heb van het verplegend personeel heeft het te maken met geld. Als ze Aniko niet zouden ophalen dan zouden ze minder geld krijgen, hoe van wie en hoe dat precies zit ... ik heb geen idee. Maar jullie begrijpen wel dat dit absoluut geen goede motivatie is om je kind op te halen uit het ziekenhuis. De ouders herkende hun eigen kind niet, gaven geen kick toen ze haar weer zagen, de moeder wist niet hoe ze haar moest verschonen (en dat terwijl Aniko drie grotere zussen heeft) en ze namen haar mee. Ze vroegen niets zeiden niets, 't was alsof het hun niets deed dat ze haar, na ongeveer een jaar, weer zagen.

Natuurlijk weet ik niet wat deze ouders allemaal mee gemaakt hebben, heb ik hun verhaal niet gehoord en kan ik niet in hun hart kijken, Maar het komt zo koud en kil over. Ik hoop een bid zo dat ze goed voor haar zullen zorgen en dat ze niet over een paar weken weer in het ziekenhuis ligt, terug bij af!

Gelukkig heb ik ondertussen wat contacten op gedaan hier en heb ik nu iemand die aan het uitzoeken is waar Aniko woont. Als we daar achter zijn gaan we haar van de week opzoeken samen met nog twee meiden die in de ochtenduren bij Aniko op de afdeling werkzaam zijn. We gaan dan kijken hoe haar thuissituatie is en hoe ze verzorgd wordt. Misschien kunnen we de ouders helpen met voeding, vitaminen en dergelijke. Als het heel slecht blijkt te gaan met haar kunnen we misschien andere oplossingen gaan zoeken maar eerst gaan we maar eens kijken hoe het met haar gaat.

Jullie begrijpen wel dat de afgelopen dagen niet makkelijk geweest zijn en dat gebed voor haar heel hard nodig is. Willen jullie voor haar bidden dat er van haar gehouden wordt, dat ze goed voor haar zullen zorgen en dat er, als dit niet het geval is, een goede oplossing voor haar komt?!

Daarnaast is er een ongeluk gebeurt met Klaas (van Casa Lidia waar mijn huisgenootjes werken) en een jongen die met hem mee was. Ze waren onderweg naar Nederland en zaten met z'n vieren in de auto. Gelukkig zijn er twee met de schrik vrij gekomen maar Klaas en een Nederlandse jongen uit Salart liggen in het ziekenhuis in Boedapest. We weten niet precies hoe het met ze gaat en waar ze precies zijn dus het is spannend allemaal! We weten dat de jongen een gebroken arm heeft en glassplinters in zijn gezicht en dat Klaas het stuur in zijn maag heeft gekregen maar de gevolgen hiervan zijn voor ons nog onbekend.

Verder is een van de kinderen van Spinus ook opgenomen in het ziekenhuis. Hij moet daar waarschijnlijk een paar dagen blijven, hoelang is nog niet bekend. Vorige week begon hij ineens scheel te kijken en werd hij erg afwezig. De artsen schrokken ervan maar wisten niet precies wat het was. Nu wordt er gedacht aan een virus waardoor de verkoudheid en het scheelkijken veroorzaakt worden. Het is afwachten en hopen dat men er snel achter komt wat het precies is zodat ze er iets aan kunnen doen.

Ik wil jullie echt vragen om voor al deze situaties te bidden. Ik heb in de afgelopen tijd wel gemerkt hoe onwijs belangrijk gebed is.

Maar willen jullie ook bidden voor ons. Dat we al deze sitauties goed kunnen opvangen en dat we er op de juiste manier mee om zullen gaan?

Gelukkig gebeuren er ook nog wel leuke dingen. Gisteren zijn we al vroeg naar het ziekenhuis gegaan en hebben we een aantal van de kinderen in bad gedaan. Een groot feest. Vooral S. en A. hebben er erg van genoten. K vond het iets minder leuk. K is een jongentje van ongeveer 6 weken en heeft alleen maar liggen brullen in bad... hij vond het zo erg dat hij op een gegeven moment besloot in bad te plassen in de hoop dat hij er dan uit mocht...

Ik ben echt onwijs blij dat we zoveel voor deze kinderen mogen doen, ook al zou ik nog zo veel meer voor ze willen doen! Samen met Michele en Tirza genieten we echt van de kinderen!

Ik hoop dat het volgende bericht wat positiever is maar ik wil jullie wel op de hoogte houden van alles wat er hier gebeurt. Ook van deze zaken die nu spelen omdat ik het belangrijk vind dat jullie weten hoe het hier gaat en dan ook specifiek voor ons en de kinderen kunnen bidden!

Heel veel liefs

dikke kus

Rien

p.s. Jolanda wat leuk dat je een berichtje op mijn site hebt gezet. Ik wilde je emailen maar heb je emailadres niet... dus als je mij een mailtje zou willen sturen , zou ik erg leuk vinden! moerbij@hotmail.com