Het kinderziekenhuis.....
Door: rieneke moerland
Blijf op de hoogte en volg Rieneke
18 Februari 2005 | Roemenië, Oradea
Lieve mensen,
Het is weer tijd voor een nieuw stukje op mijn site. Elke keer voordat ik weer iets ga schrijven wacht ik tot ik iets mee maak wat ik graag zou willen delen. Hierdoor hoop ik dat het niet telkens het zelfde verhaal wordt. Maar ja, als je, zoals ik, werkt met kinderen is die kans natuurlijk wel eens aanwezig. Ik hoop dat jullie mijn verhalen toch boeiend genoeg vinden om te lezen...
Als eerste goed nieuws. Er komen binnekort nog meer kleertjes deze kant op. Marinda, alias buuf 5;), een van mijn vorige huisgenootjes, is op onderzoek uit gegaan in Nederland en dat begint al aardig haar vruchten af te werpen! SUPER!
Zij heeft het voor elkaar gekregen dat WWW.BABYCOMPANY.NL kleertjes sponsort voor het kinderziekenhuis!
Marinda en Babycompany.nl onwijs bedankt! Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat het op de juiste plaats terecht komt!
Mijn nieuwe huisgenoten hebben hun intrede gedaan en ik moet zeggen dat ik het weer getroffen heb. Het is toch altijd maar weer afwachten met wie je in een huis komt te wonen want je hebt er nu eenmaal niets over te zeggen. Maar gelukkig kan ik zeggen dat het gezellig is met deze meiden!
Verder gaat het met mij erg goed. Het wonen bevalt nog steeds prima en het werk gaat ook goed. Soms denk ik wel eens stiekem, ik kan toch wel meer dan met een kind in een schommelstoel zitten, hem voeding en liefde geven. En je doet natuurlijk nog wel meer maar soms bekruipt dat gevoel mij wel eens. Maar gelijkertijd bedenk ik beschaamd dat juist dit zo belangrijk is voor deze kleine ukkies, vooral omdat ze meestal helemaal niemand hebben, behalve ons, die ze iets van liefde willen geven. Daarom voor nu is mijn werk goed, ik geniet als ik kijk naar een slapend kind op schoot, of als ik merk dat de kinderen dikker worden en sterker, door de voeding die je geeft, de vitaminen die ik aan sommige kinderen mag geven, maar vooral ook door de liefde die je deze kinderen geeft..
.. want dat komen veel kinderen hier te kort.. liefde!
Als je soms ook hun achtergrond hoort, je krijgt er kippenvel van. Een van de jongentjes van onze afdeling is A. Hij is ongeveer vijf maanden oud maar nog maar zo klein. Door zijn gezichtsuitdrukking kun je zien dat hij al wat ouder is maar anders zou je hem veel jonger schatten. De meeste van jullie hebben wel foto's gezien van hoe mijn meiske er uit zag maar dit is nog vele malen erger. Hij heeft totaal geen vet op zijn kleine lichaampje zitten. Hij kan moeilijk voeding binnen houden en heeft ook problemen met zijn ontlasting. Dit manneke is achtergelaten in het ziekenhuis, waarschijnlijk meteen na zijn geboorte. Hij heeft een moeder van 14 die liever niet had dat hij geboren was en daar ook haar best voor gedaan heeft. Nu heeft hij een forse achtertand, is waarschijnlijk doof, en zo vaak zo in en in verdrietig. Zo triest om te zien. Gelukkig mogen wij iets voor hem betekenen. We mogen hem nu fruit geven en we hopen dat hij dit binnen kan houden. Daarnaast mag ik volgende week beginnen met het geven van vitaminen en we hopen dat hij hier goed op reageert. Natuurlijk zijn dit kleine dingen maar alles telt voor hem. Eerst lag hij op de afdeling waar mijn meiske ook ligt maar omdat hij zo ziek en zo klein is, is hij overgebracht naar afdeling negen , waar ik nu ook werk voor de foundation. Toen ik woensdag naar huis liep bedacht ik me of ik wel genoeg voor dit mannetje gedaan had, en wat ik voor hem zou kunnen betekenen. Vooral omdat hij er op dat moment heel slecht aan toe was. 's Avonds heb ik er voor gebeden.
De volgende dag, toen ik op de afdeling kwam, lag hij op mijn afdeling. Na gesproken te hebben met het verplegend personeel mocht hij bij mij op de kamer liggen en nu kan ik hem veel liefde en aandacht geven, maar vooral ook de nodige begeleiding bij het eten! Als dat geen verhoring van gebed is dan weet ik het niet meer!
Daarnaast is vandaag een nieuw meisje binnen gebracht. Of nou ja een nieuw meisje. Toen ik haar naam hoorde en bij haar ging kijken kwam ik er achter dat zij in november ook al in het ziekenhuis gelegen heeft. En nu was ze weer terug. Niet omdat ze ziek was maar omdat ze gebracht was door de politie omdat haar moeder haar op straat had achter gelaten. 11 maanden oud en achtergelaten op straat...... zucht....
Als dit in Nederland gebeurt staat het hele land op stelten en hier... hier kijkt het verplegend personeel er bijna niet meer van op.. zo triest...
Ik wil jullie met klem vragen om voor deze kinderen te bidden. Zij hebben ons gebed zo onwijs hard nodig. Zij hebben geen ouders die voor ze bidden en ze liefhebben. Ze zijn afhankelijk van ons als medewerkers maar ook van andere, vreemde mensen die voor hen willen bidden!
Gelukkig mag ik hier ook zien dat het gebed helpt. Hoe vaak heb ik niet gevraagd voor mijn meiske en de andere kinderen van afdeling acht te bidden. Als jullie haar nu zouden zien....
Geweldig!!!
Ze begint echt plofwangentjes en een onderkinnetje te krijgen. Natuurlijk is ze nog veel te klein maar het is al zo een verschil met vier maanden geleden. Ze kan nu zitten en ook kan ze, met wat hulp, staan. Als je haar gedag zegt zwaait ze en zegt ze: tai tai (betekent iets als dag dag) zo gaaf om te zien!
Ik wil jullie daarom ook vragen of jullie willen danken, danken dat God hier bij deze kinderen is en deze kinderen wilt zegenen. Maar ook danken dat Hij mij daar voor wilt gebruiken, ik ben daar zo dankbaar voor! Het is zo gaaf om te zien dat je werk gezegend wordt en dat je hier zeker niet voor niets bent!
Lieve mensen ik denk dat jullie wel weer genoeg te lezen gehad hebben.. daarom stop ik maar weer eens...
Dikke kus van Rieneke
Als laatst wil ik jullie nog een soort van gedicht mee geven wat ik zelf vandaag via een rondzend mail kreeg. Het sprak mij erg aan en misshien kan het anderen ook bemoedigen of aan het denken zetten:
Ik vroeg
Ik vroeg om Kracht
en ontving moeilijkheden;
om me sterk te maken.
Ik vroeg om Wijsheid
en ik kreeg problemen;
om op te lossen.
Ik vroeg om Voorspoed
en ik kreeg hersenen, het verstand;
om te kunnen werken.
Ik vroeg om Moed
en ik kreeg obstakels;
om te overwinnen.
Ik vroeg om Liefde
en kreeg mensen met problemen op mijn weg;
die ik kon helpen.
Ik vroeg om Gunsten;
en ik ontving Kansen.
" Ik kreeg NIETS van wat ik wilde....
maar ALLES wat ik nodig had! "
Het is weer tijd voor een nieuw stukje op mijn site. Elke keer voordat ik weer iets ga schrijven wacht ik tot ik iets mee maak wat ik graag zou willen delen. Hierdoor hoop ik dat het niet telkens het zelfde verhaal wordt. Maar ja, als je, zoals ik, werkt met kinderen is die kans natuurlijk wel eens aanwezig. Ik hoop dat jullie mijn verhalen toch boeiend genoeg vinden om te lezen...
Als eerste goed nieuws. Er komen binnekort nog meer kleertjes deze kant op. Marinda, alias buuf 5;), een van mijn vorige huisgenootjes, is op onderzoek uit gegaan in Nederland en dat begint al aardig haar vruchten af te werpen! SUPER!
Zij heeft het voor elkaar gekregen dat WWW.BABYCOMPANY.NL kleertjes sponsort voor het kinderziekenhuis!
Marinda en Babycompany.nl onwijs bedankt! Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat het op de juiste plaats terecht komt!
Mijn nieuwe huisgenoten hebben hun intrede gedaan en ik moet zeggen dat ik het weer getroffen heb. Het is toch altijd maar weer afwachten met wie je in een huis komt te wonen want je hebt er nu eenmaal niets over te zeggen. Maar gelukkig kan ik zeggen dat het gezellig is met deze meiden!
Verder gaat het met mij erg goed. Het wonen bevalt nog steeds prima en het werk gaat ook goed. Soms denk ik wel eens stiekem, ik kan toch wel meer dan met een kind in een schommelstoel zitten, hem voeding en liefde geven. En je doet natuurlijk nog wel meer maar soms bekruipt dat gevoel mij wel eens. Maar gelijkertijd bedenk ik beschaamd dat juist dit zo belangrijk is voor deze kleine ukkies, vooral omdat ze meestal helemaal niemand hebben, behalve ons, die ze iets van liefde willen geven. Daarom voor nu is mijn werk goed, ik geniet als ik kijk naar een slapend kind op schoot, of als ik merk dat de kinderen dikker worden en sterker, door de voeding die je geeft, de vitaminen die ik aan sommige kinderen mag geven, maar vooral ook door de liefde die je deze kinderen geeft..
.. want dat komen veel kinderen hier te kort.. liefde!
Als je soms ook hun achtergrond hoort, je krijgt er kippenvel van. Een van de jongentjes van onze afdeling is A. Hij is ongeveer vijf maanden oud maar nog maar zo klein. Door zijn gezichtsuitdrukking kun je zien dat hij al wat ouder is maar anders zou je hem veel jonger schatten. De meeste van jullie hebben wel foto's gezien van hoe mijn meiske er uit zag maar dit is nog vele malen erger. Hij heeft totaal geen vet op zijn kleine lichaampje zitten. Hij kan moeilijk voeding binnen houden en heeft ook problemen met zijn ontlasting. Dit manneke is achtergelaten in het ziekenhuis, waarschijnlijk meteen na zijn geboorte. Hij heeft een moeder van 14 die liever niet had dat hij geboren was en daar ook haar best voor gedaan heeft. Nu heeft hij een forse achtertand, is waarschijnlijk doof, en zo vaak zo in en in verdrietig. Zo triest om te zien. Gelukkig mogen wij iets voor hem betekenen. We mogen hem nu fruit geven en we hopen dat hij dit binnen kan houden. Daarnaast mag ik volgende week beginnen met het geven van vitaminen en we hopen dat hij hier goed op reageert. Natuurlijk zijn dit kleine dingen maar alles telt voor hem. Eerst lag hij op de afdeling waar mijn meiske ook ligt maar omdat hij zo ziek en zo klein is, is hij overgebracht naar afdeling negen , waar ik nu ook werk voor de foundation. Toen ik woensdag naar huis liep bedacht ik me of ik wel genoeg voor dit mannetje gedaan had, en wat ik voor hem zou kunnen betekenen. Vooral omdat hij er op dat moment heel slecht aan toe was. 's Avonds heb ik er voor gebeden.
De volgende dag, toen ik op de afdeling kwam, lag hij op mijn afdeling. Na gesproken te hebben met het verplegend personeel mocht hij bij mij op de kamer liggen en nu kan ik hem veel liefde en aandacht geven, maar vooral ook de nodige begeleiding bij het eten! Als dat geen verhoring van gebed is dan weet ik het niet meer!
Daarnaast is vandaag een nieuw meisje binnen gebracht. Of nou ja een nieuw meisje. Toen ik haar naam hoorde en bij haar ging kijken kwam ik er achter dat zij in november ook al in het ziekenhuis gelegen heeft. En nu was ze weer terug. Niet omdat ze ziek was maar omdat ze gebracht was door de politie omdat haar moeder haar op straat had achter gelaten. 11 maanden oud en achtergelaten op straat...... zucht....
Als dit in Nederland gebeurt staat het hele land op stelten en hier... hier kijkt het verplegend personeel er bijna niet meer van op.. zo triest...
Ik wil jullie met klem vragen om voor deze kinderen te bidden. Zij hebben ons gebed zo onwijs hard nodig. Zij hebben geen ouders die voor ze bidden en ze liefhebben. Ze zijn afhankelijk van ons als medewerkers maar ook van andere, vreemde mensen die voor hen willen bidden!
Gelukkig mag ik hier ook zien dat het gebed helpt. Hoe vaak heb ik niet gevraagd voor mijn meiske en de andere kinderen van afdeling acht te bidden. Als jullie haar nu zouden zien....
Geweldig!!!
Ze begint echt plofwangentjes en een onderkinnetje te krijgen. Natuurlijk is ze nog veel te klein maar het is al zo een verschil met vier maanden geleden. Ze kan nu zitten en ook kan ze, met wat hulp, staan. Als je haar gedag zegt zwaait ze en zegt ze: tai tai (betekent iets als dag dag) zo gaaf om te zien!
Ik wil jullie daarom ook vragen of jullie willen danken, danken dat God hier bij deze kinderen is en deze kinderen wilt zegenen. Maar ook danken dat Hij mij daar voor wilt gebruiken, ik ben daar zo dankbaar voor! Het is zo gaaf om te zien dat je werk gezegend wordt en dat je hier zeker niet voor niets bent!
Lieve mensen ik denk dat jullie wel weer genoeg te lezen gehad hebben.. daarom stop ik maar weer eens...
Dikke kus van Rieneke
Als laatst wil ik jullie nog een soort van gedicht mee geven wat ik zelf vandaag via een rondzend mail kreeg. Het sprak mij erg aan en misshien kan het anderen ook bemoedigen of aan het denken zetten:
Ik vroeg
Ik vroeg om Kracht
en ontving moeilijkheden;
om me sterk te maken.
Ik vroeg om Wijsheid
en ik kreeg problemen;
om op te lossen.
Ik vroeg om Voorspoed
en ik kreeg hersenen, het verstand;
om te kunnen werken.
Ik vroeg om Moed
en ik kreeg obstakels;
om te overwinnen.
Ik vroeg om Liefde
en kreeg mensen met problemen op mijn weg;
die ik kon helpen.
Ik vroeg om Gunsten;
en ik ontving Kansen.
" Ik kreeg NIETS van wat ik wilde....
maar ALLES wat ik nodig had! "
-
18 Februari 2005 - 22:35
Tante Frederika/oom Kees:
Dag Rieneke,
Ik heb weer even je site gelezen. Goed om zo op de hoogte te blijven van al het werk dat jullie daar in Roemenië mogen doen.
Bij het kijken van de foto's dat ik een gezicht te herkennen van iemand hier uit Ede (en danook nog uit de Ark). Ik weet het alleen niet zeker. Volgens mij zou het 'onze' Jan Willem Agterkamp kunnen zijn en anders is het echt een dubbelganger. Maar goed dat horen we nog wel eens van je.
We zullen ook voor jullie en allen die daar werkzaam zijn bidden en natuurlijk voor al de kinderen waar jullie voor zorgen. Heel veel kracht en sterkte gewenst. Hartelijke groetjes oom Kees en tante Frederika -
19 Februari 2005 - 10:21
Marlies:
Hey lieve zus,
gaaf om zoveel mooi dingen te horen die daar in Roemenie gebeuren. Echt mooi om te horen dat het gebed ook echt helpt!!
Lieve zus, vergeet niet dat wij hier zeker voor je bidden en jou en je kids niet vergeten!!
Ik hou van je!! -
19 Februari 2005 - 11:23
Marieke Lammers:
Lieve Rieneke,ik kreeg helemaal kippenvel bij het lezen van je mail!at heerlijk dat je Gods kracht ervaart!wat heerlijk dat er ondaks de vele moeilijke dingen ook wonderen mogen gebeuren! Niet voor te stellen,kinderen zo jong, verlaten en alleen.. alleen?Neej,niet alleen!Ze mogen omringt worden door de liefde van onze Hemelse Vader!(Psalm139)En jij mag iets van die liefde uitstralen naar hun toe! Ik denk aan je,en bid voor je!Liefs en een knuffel van,Marieke Lammers -
19 Februari 2005 - 15:24
Marijke:
Hey Rieneke,
wat leuk om dit nieuws te lezen en wat mooi dat het zo goed gaat met Aniko. Echt tof.
Echt leuk dat je dit soort ervaringen op schrijft.
Ik zal voor je bidden en voor de kids.
groetjes Marijke -
19 Februari 2005 - 22:09
Jan Willem Agterkamp:
Hoi Rieneke,
Goede om te lezen dat het goed met je gaat, en dat het gezellig is met je nieuwe huisgenoten :-),
Grappig dat je oom me herkend op één van de foto's.
Mooi "gedicht" trouwens, we hebben het hier vorige week nog over gehad.
Gods zegen gewenst! -
20 Februari 2005 - 17:23
Mama:
Ha die lieverd,
Even een verrassing van je moeder he?? Ik zit nu in Heerde bij de fam. Sytsma. Leuk, kon nu mooi even je site bekijken en een berichtje sturen. Fijn om te lezen hoe het allemaal gaat daar in Oradea. Mooi dat je ziet dat de Heere God je werk zo zegend meidje. Weet je zelf ook veilig in Zijn Handen. Niet alleen je kindertjes daar maar dat geldt ook zeker voor jou.
Mooi gedicht heb je trouwens geplaatst. Ik kijk weer uit naar je mailtje joh. Er gezellig altijd. Heel veel goeds toegewenst en weet dat ik veel aan je denk.
Hvj,
mama -
21 Februari 2005 - 08:52
Lisette:
heey rien,
ik vind het erg leuk dat we even goed kunnen lezen wat je daar doet!Je hebt trouwens leuke foto's!
en het (soot van|)gedicht is ook leuk!!!
doeiiiiii(K)(L)(K)(L)(K)(L)(K)(L):):D hvj -
21 Februari 2005 - 19:17
Marieke, Martin En Lisa:
hoi rien,
weer bedankt voor je (lange)bericht! Met ons alles best. Ik mail je gauw weer, knuffels voor je kinders. Ik zou graag is bij je willen kijken.
We missen je en bidden voor jou en de kinderen.
xx van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
